Nad północnym brzegiem jeziora Kosobudno, najprawdopodobniej do końca lat pięćdziesiątych XX w., funkcjonowała składnica drewna. Tutaj trafiało drewno transportowane drogą wodną. Po drugiej wojnie światowej było to głównie drewno kopalniakowe. Stosowano je do obudowy wyrobisk górniczych. Z brzegu jeziora drewno przewożono kolejką wąskotorową do składnicy przy stacji kolejowej w Męcikale. Inne sortymenty drewna transportowano Brdą dalej, w kierunku Mylofu.
Holowanie tratw na jeziorze Kosobudno, 1960 r.
Fot. Maria Misińska [w:] Tradycyjny spław drewna w Polsce (druga połowa XIX w. i wiek XX), Prace i materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, Seria etnograficzna Nr 6, Łódź 1962.
