Jeziora eutroficzne

Jeziora eutroficzne (gr. eu- dobrze) obfitują w substancje biogenne i materię organiczną. Ze względu na obfitość w wodzie azotu i fosforu często dochodzi do masowych pojawów glonów, tzw. zakwitów. Woda wówczas jest mało przejrzysta i przybiera barwę zieloną. Zakwity ograniczają dostęp światła do głębszych partii wody i uniemożliwiają występowanie roślinności zanurzonej na większych głębokościach. Powoduje to niedobór tlenu, silna akumulację osadów dennych i procesy gnilne na dnie zbiornika. Brzeg i jezior eutroficznych często porośnięte są bogatą roślinnością wynurzoną, charakterystyczny jest tutaj szeroki pas szuwaru wysokiego budowanego głównie przez trzcinę pospolitą i pałkę szerokolistną. Dalej występuje roślinność o liściach pływających: grzybienie białe, grążel żółty, rdest ziemnowodny i rdestnica pływająca. Roślinność zanurzona występuje stosunkowo płytko, tylko do granicy docierania światła. Są to przede wszystkim: rogatek sztywny, wywłócznik kłosowy, moczarka kanadyjska i kilka gatunków rdestnic.

Na terenie Zaborskiego Parku Krajobrazowego jeziora eutroficzne reprezentują m.in. Jezioro Charzykowskie i Jezioro Karsińskie.

Grafika 1: Jeziora eutroficzne