Mezotroficzne jeziora ramienicowe charakteryzują się dużą przeźroczystością i zazwyczaj szmragdowozieloną barwą wody, spowodowaną jej czystością i zawartością dużej ilości jonów wapnia. Dobre natlenienie w całym profilu wody sprawia, że warstwa osadów dennych jest tu stosunkowo cienka, dobrze zmineralizowana i przybiera barwę jasną, jest to tzw. gytia wapienna. W zbiornikach takich występują podwodne łąki budowane przez ramienice. Ramienice to duże glony pokrojem przypominające skrzypy. Ich plecha zróżnicowana jest na chwytniki i nibyłodygę oraz ułożone w okółkach nibyliście. Podwodne łąki ramienicowe, mogą być zdominowane przez jeden, bądź kilka gatunków należących do rodzaju: ramienica, krynicznik, krynicznica, rozsocha i lichnotamnus. W niektórych jeziorach Parku (Gardliczno Duże, Duże Głuche k. Chocińskiego Młyna) ramienice tworzą zwarte łany schodzące do głębokości 6-7 m. Występowanie ramienic jest uzależnione od wysokiego stężenia wapnia i od zasadowego lub zbliżonego do obojętnego odczynu wody. Ich ekologiczne znaczenie dla jezior jest niezwykle istotne. Swoją specyficzną gospodarką mineralną przyczyniają się do powstania grubych pokładów osadów, modyfikując przy tym właściwości fizykochemiczne zbiorników
Na terenie Zaborskiego Parku Krajobrazowego jeziora ramienicowe reprezentują m.in jeziora: Gardliczno Duże, Zmarłe, Parzyn oraz Małe i Duże Głuche koło Chocińskiego Młyna.
